ناشکیبایی

این حالت نوعی نگرانی همراه با دلواپسی و پریشانی وتشویق ذهنی نسبت به دوره ای زمانی است .که زمان کنونی را از لحظه ای که انتظار داریم امری به تحقیق بپیوندد جدا می کند .کسانی که دچار این حالت می شوند پیوسته در حالتی نا شکیب به سر می برند .انچه که تحقیق آن را در اینده ای نزدیک یا دور انتظار دارندکمتر اهمیت دارد تا نفس انتظار و هنگامی هم که نخستین مرحله تما یلات انها به تحقیق پیوست باز بی صبرانه مرحله دوم را انتظار می کشند.ضمن آنکه در بیم تاخیر در روی دادن مر حله سوم هستندو به همین ترتیب تا آخر ادامه می یابد .آنچه که ظاهرأ دست کم در این مورد دارای اهمیت است و شکلی بحرانی دارد این است که این نشانه ای از عدم کفایت توجه ارادی به شما می آید .بهره گیری درست از زمان بدون هدر دادن وقت با رویا بافیهای بیهوده و بهره گیری از انضباط ذهنی که مبنی است بر تمرکز عمیق بر هر کار و دور انداختن هر گونه فکر بیگانه با انچه درصدد یا مشغول انجام آن هستیم امکان خواهند داد که آرامش ژرفی را به جای حالتهای اضطراب آور بنشانیم .از سوی دیگر اگر عادت کنیم تمام جنبه های احتمالات مثبت ومنفی را بسنجیم میزان دقیق آنها را ارزیابی کنیم وجنبه های منفی اجتناب ناپذیر را از یاد نبریم کمک فراوانی به ثبات درونی خود خواهیم کرد.در واقع ناشکیبایی به نحو نا محدودی از هر کس یا هر چیزی انتظار رضایت بسیار زیاده از حدی از لحاظ نوع میزان و دوام دارد.یکی دیگر از جنبه های ناشکیبایی احساس و ابراز خشمی نا مطبوع نسبت به کوچکترین مخالفت یا ناچیز ترین مانع است . در نزد برخی افراد این امر ناشی از ناپایداری عصبی و اختلال مزاجی است که باید به کمک دارو یا سایر وسایل مناسب درمان شود.روحیه افراد دیگر این طور اقتضا میکند که نظیر افراد بلهوسی که عادت کرده اند توقعاتشان بی درنگ بر اورده شود.در برابر هر گونه مقاومتی به خشم ایند و خصلت خود کامگی آنها بروز کند.هر طرفدار پرورش روانی این نقیصه ی ناسازگار با شخصیت نیرومند را در خود از میان خواهد برد.چنین فردی مصمم میشود که به هیچ چیزی اجازه ندهد او را مشوش کند و از هدر دادن سیلان عصبی و انرژی خود از طریق مظاهر ناشکیبایی امتناع خواهد ورزید. خونسردانه به ارزیابی گسترده و قابلیت های  واقعی هر گونه عامل مخالف و عناصر تشکیل دهنده ی هر گونه مانع خواهد پرداخت وبه نحوی روش مند مانع هوشی خود را برای مبازه با آنها به کار خواهد گرفت.